เมื่อเคลวิน* วัย 11 ขวบเล่าถึงความทรงจำช่วงแรกๆ ที่บ้านของเขา มันคือเทปผสมของขนตาปลอมและความโดดเดี่ยวทางอารมณ์ การอาศัยอยู่กับพ่อและแม่เลี้ยงในชุมชนท้องถิ่นเล็กๆ ในไนจีเรียทำให้เขารู้สึกเหมือนเป็นแพะรับบาปสำหรับความโชคร้ายทั้งหมดในครอบครัว เขามักจะตัวสั่นด้วยความเหงาในตอนกลางคืนในห้องนอกอาคารหลักที่ครอบครัวของเขานอนหลับ ร่างกายของเขาคุ้นเคยกับกิ่งไม้ หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความเหงา และดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเศร้า
“พวกเขามักจะกล่าวหาฉันในสิ่งที่ฉันไม่ได้ทำ
พวกเขาจะดูถูกฉัน มัดฉันไว้ และทุบตีฉัน” เคลวินกล่าวทั่วโลก เรื่องราวของเคลวินไม่ซ้ำกัน เด็กประมาณครึ่งหนึ่งของโลกเด็กและวัยรุ่นประมาณ 1 พันล้านคนอายุระหว่าง 2 ถึง 17 ปี ประสบกับความรุนแรงทางร่างกาย อารมณ์ หรือทางเพศทุกปี สามในสี่ของเด็กเล็กอายุ 2 ถึง 4 ปีมีประสบการณ์ด้านวินัยที่รุนแรงเป็นประจำ เด็กที่มีพัฒนาการล่าช้าหรือทุพพลภาพมีความเสี่ยงเป็นพิเศษที่ผู้ปกครองจะถูกล่วงละเมิดและละเลย
การบาดเจ็บของเด็กไม่ได้เกิดขึ้นเฉพาะในบ้านที่วุ่นวาย
หรือรุนแรงเท่านั้น บางครั้งก็ไม่ได้ตั้งใจและไม่ได้หมายความถึงความโหดร้าย เด็ก ๆ ได้รับการตั้งโปรแกรมทางชีววิทยาเพื่อค้นหาความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับผู้ปกครอง ทว่าผู้ปกครองจำนวนมากไม่สามารถตอบสนองต่อความต้องการนั้นได้ เราแทบไม่เคยคิดว่าพ่อแม่ของเราเองเป็นเด็ก แต่ถ้าพวกเขารู้สึกว่าไม่มีใครรักหรือไม่ปลอดภัยเหมือนตัวเด็ก พวกเขาก็มีความเสี่ยงที่จะจำลองพฤติกรรมนั้นโดยอัตโนมัติกับลูกๆ ของพวกเขาเอง
สำหรับเด็กอันตรายไม่ได้เป็นเพียงการปรากฏตัว
ของความรุนแรง แต่ยังขาดความรักและความห่วงใยสำหรับเด็กอันตรายไม่ได้เป็นเพียงการปรากฏตัวของความรุนแรง แต่ยังขาดความรักและความห่วงใย เมื่อเด็กรู้สึกไม่ปลอดภัยหรือไม่ปลอดภัย ระบบตอบสนองความเครียดจะกระตุ้นมากเกินไป ทำให้ร่างกายและสมองที่กำลังพัฒนาไม่สามารถรับมือกับมันได้ สิ่งนี้ทำลายการพัฒนาจิตใจและร่างกายของพวกเขาด้วยผลกระทบร้ายแรงที่สามารถคงอยู่ตลอดชีวิต
การล่วงละเมิดและการละเลยเป็นสาเหตุหลัก
ของความเจ็บป่วยทางจิต การเสพติด และแนวโน้มที่จะใช้ความรุนแรง พวกเขามีส่วนอย่างมากต่อการเจ็บป่วยและผลการเรียนรู้ที่ไม่ดี พวกเขาเป็นหนึ่งในปัญหาสังคมที่แพงที่สุดและถูกพูดถึงน้อยที่สุด พวกเขายังป้องกันได้ ความผูกพันของพ่อแม่ที่แข็งแกร่งเป็นปัจจัยปกป้องที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเด็ก
Credit : เซ็กซี่บาคาร่า666
