เป็นเวลาไม่ถึงหนึ่งปีแล้วที่รัสเซียรุกรานยูเครน ทำให้ความขัดแย้งทวีความรุนแรงขึ้นอย่างมากซึ่งดำเนินมาเป็นเวลาแปดปีแล้ว การเปลี่ยนแปลงของวงจรข่าวอย่างต่อเนื่องทำให้วิกฤตนั้นดูเก่ากว่าและเร่งด่วนน้อยกว่า — ความกังวลที่น่าเบื่อซึ่งเน้นย้ำโดยความปรารถนาของพวกอนุรักษ์นิยมของสหรัฐฯ ที่จะยุติความช่วยเหลือ ราวกับว่าเรา “ทำเพียงพอแล้ว” แม้จะมีสงครามต่อเนื่องและมนุษยธรรมที่เกี่ยวข้องก็ตาม ความเร่งด่วน การเสนอทบทวนความไม่พอใจในนามของชาวยูเครนคือ ” 20 วันใน Mariupol ” รายงาน
ข่าวภาคพื้นดินที่น่ากลัวและกวนประสาทโดยทีมนักข่าว Associated Press กลุ่มเล็กๆ
บันทึกเหล่านั้นเดินทางไปยังเมืองท่าของชื่อดังกล่าวเมื่อวันที่ 24 กุมภาพันธ์ ซึ่งเป็นวันที่วลาดิมีร์ ปูตินประกาศ “ปฏิบัติการทางทหารพิเศษ” ใน “การป้องกันตนเอง” ราวกับว่ายูเครนกำลังโจมตีรัสเซียมากกว่าในทางกลับกัน พวกเขาสันนิษฐานว่าท่าเรือสำคัญแห่งนี้ซึ่งอยู่ห่างจากชายแดนข้าศึกเพียง 30 ไมล์ จะเป็นเป้าหมายแรกเริ่ม ลางสังหรณ์นั้นถูกต้อง: ภายในไม่กี่ชั่วโมง ระเบิดก็เริ่มตกลงมา
สารคดีของ มิสตีสลาฟ เชอร์นอฟ บันทึกเหตุการณ์ ทันทีทันใดของพลเมืองที่ตกอยู่ภายใต้การปิดล้อม โดยบันทึกช่วงเวลาที่เขาและทีมงานเคยอยู่ที่นั่นก่อนจะหลบหนี ความอยุติธรรมที่พิสดารของสถานการณ์นั้นเสริมด้วยการที่เราได้ยินผู้นำรัสเซียปฏิเสธเป็นระยะๆ ว่าพลเรือนกำลังตกเป็นเป้าหมาย แม้ว่าเราจะใช้เวลา 90 นาทีในการชมย่านที่อยู่อาศัย อาคารอพาร์ตเมนต์ โรงพยาบาล และซากปรักหักพังที่ไหม้เกรียม หลังจากการฉายรอบปฐมทัศน์ของ Sundance ภาพยนตร์มีกำหนดออกฉายในโรงภาพยนตร์โดย PBS Distribution ในช่วงปลายปี จากนั้นจะออกอากาศทาง Frontline PBS
แม้จะไม่ค่อยถูกสอดแนมบนหน้าจอ แต่ Chernov (ผู้ถ่ายทำฟุตเทจส่วนใหญ่ที่นี่) โปรดิวเซอร์ภาคสนาม
Vasilisa Stepanenko และช่างภาพนิ่ง Evgeniy Maloletka คือนักข่าว AP ท้องถิ่นที่อ้างถึงเป็น “เรา” ในการพากย์เสียงภาษาอังกฤษของผู้กำกับ เมื่อพวกเขามาถึงในวันที่ 24 “เมืองนี้ดูเหมือนปกติ” เช่นเดียวกับในปี 2014 ที่พวกเขาเคยไปเยือนในช่วงที่รัสเซียพยายามยึดจุดยุทธศาสตร์ก่อนหน้านี้ไม่ประสบความสำเร็จ พบหญิงชราที่เป็นโรคฮิสทีเรียในพื้นที่ห่างไกล พวกเขาบอกให้เธอกลับบ้านโดยคิดว่าเธอจะปลอดภัยที่นั่น ต่อมาพบว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ แต่บ้านของเธอถูกทำลาย
ในการโจมตีครั้งแรก มีการกำหนดกฎอัยการศึก และหลายคนเลือกที่จะอพยพในขณะที่ยังทำได้ เนื่องจากมีที่หลบภัยเพียงไม่กี่แห่ง ผู้คนจึงรวมตัวกันอยู่ในห้องใต้ดินเนื่องจากการโจมตีทางอากาศและขีปนาวุธทำให้ไม่เพียงแค่โครงสร้างพื้นฐานและฐานทัพเท่านั้น แต่ยังรวมถึงศูนย์กลางของพลเรือนด้วย ไฟฟ้า โทรศัพท์และอินเทอร์เน็ต สถานีดับเพลิง โรงพยาบาล และอื่นๆ ถูกนำออกไปอย่างเป็นระบบ ในขณะเดียวกัน ผู้บาดเจ็บและเสียชีวิตหลายร้อยคนเบียดเสียดกันในสถานพยาบาลฉุกเฉินเพียงไม่กี่แห่งที่เหลืออยู่ หรือถูกทิ้งเป็นศพตามท้องถนน และในที่สุดก็ถูกฝังในหลุมศพจำนวนมากเนื่องจากไม่มีทางเลือกอื่น
การตัดการสื่อสารจากภายนอกโดยเจตนาทำให้เกิดความตื่นตระหนกและสับสนในความโดดเดี่ยว ผู้อยู่อาศัยบางคนถึงกับคิดว่าพวกเขากำลังถูกโจมตีโดย “การยิงที่เป็นมิตร” ของยูเครน (ซึ่งตรงข้ามกับกองกำลังของสหพันธรัฐรัสเซีย) หรือระบายความคับข้องใจกับนักข่าวที่เหลือซึ่งมีปัญหาในการรายงานข่าวของตน แต่คนส่วนใหญ่ดีใจที่อย่างน้อยบันทึกชะตากรรมของพวกเขาจะปรากฎให้โลกเห็น
ผลกระทบของการรายงานข่าวนั้นชัดเจนขึ้นใน “20 Days in Mariupol” เมื่อฟุตเทจที่เราเคยเห็นในบริบทดั้งเดิมถูกนำกลับมาใช้ใหม่ ในตอนนี้เป็นคลิปสั้นๆ ที่ถักทอเป็นรายการข่าวด่วนทั่วโลก เชอร์นอฟไม่ละทิ้งช่วงเวลาอันโหดร้ายในสารคดีของเขา เมื่อเด็กอายุสี่ขวบเสียชีวิตบนโต๊ะผ่าตัดจากบาดแผลกระสุนปืน แพทย์ผู้โกรธเกรี้ยวก็ร้องว่า “แสดงว่าปูตินจ้องตาเด็กคนนี้” ที่อื่น วัยรุ่นเล่นฟุตบอลนอกโรงเรียนเสียชีวิตเมื่อระเบิดฉีกขาของเขา
“นี่มันเจ็บปวดน่าดู แต่คงจะเจ็บปวดน่าดู” เชอร์นอฟกล่าว ขณะที่ “ไวรัสแห่งการทำลายล้างที่มีนิสัยซาดิสม์” กระจายไปทั่วเมือง หลักฐานภาพของมันสร้างความไม่พอใจไปทั่วโลก สื่อของรัฐรัสเซียมักอ้างว่าภาพเหล่านั้นเป็น “ข่าวปลอม” “จัดฉากอย่างเต็มที่” โดยมีนักแสดงมืออาชีพในการกระทำของ “การก่อการร้ายทางข้อมูล” หากเป็นกรณีนี้ ผู้เชี่ยวชาญด้าน CGI ของฮอลลีวูดไม่สามารถเทียบเคียงภาพทิวทัศน์เมืองอันน่าสะพรึงกลัวเหล่านี้จากโดรนได้
